Zygmunt Miernik, działacz organizacji powiązanych z Adamem Słomką, kilka lat temu wsławił się tym, że na sali sądowej rzucił tortem w sędziego pełniącego obowiązki służbowe. Za naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego Miernik został prawomocnie skazany na 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę obecnie odbywa. Reakcje, jakie wyrok ten wzbudził w "prawicowych" mediach i komentarze jakie padają ze strony "prawicowych" blogerów i komentatorów, którzy robią z niego bohatera i męczennika, wymykają się cywilizowanym standardom. Sprawa to jednoznacznie obnaża panującą w tym środowisku pogardę dla praworządności.
Zacznijmy od tego, że wina Miernika nie podlega żadnym wątpliwościom. Popełniony przez niego czyn został uwieczniony na nagraniu, które każdy może sobie w internecie znaleźć. Sam Miernik nie może się do końca zdecydować, czy się przyznał, czy też nie – niemniej nigdy nie zanegował, że zarzucanego mu czynu się dopuścił. Nazywa go "happeningiem" i wybiela, utrzymuje, że postąpił słusznie i domaga się bezkarności. Należy więc stwierdzić jasno, że niezależnie od oceny postępowania Miernika, wyrok uniewinniający po prostu nie mógł wobec niego legalnie zapaść. Popełnił czyn zabroniony i ścigany z urzędu, zagrożony karą do 3 lat pozbawienia wolności (art. 222 k.k.) i zgodnie z prawem został skazany. Fakty te najzupełniej jasne i bezsporne.
Obrońcy Miernika domagają się jednak jego "uwolnienia" pomimo faktu, że popełnił przestępstwo. Pada też zarzut o zbyt wysokiej karze (na podnoszenie kary z zawieszeniem wykonania dla Kiszczaka jako jakiegoś argumentu, najlepiej opuścić zasłonę milczenia). Rzeczywiście, 10 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności wydaje się karą bardzo surową za rzucenie ciastem - tym bardziej, że w I instancji sąd wymierzył karę zaledwie dwóch miesięcy. Można się domyślać, że na taką surowość kary nie mogła być bez wpływu zupełnie nieakceptowalna postawa oskarżonego i jego stosunek do popełnionego czynu. Gdyby tak oskarżony chociaż za swoje zachowanie przeprosił, stwierdził, że poniosły go nerwy - można by twierdzić, że zapadł wyrok zbyt surowy. Co prawda czynu Miernika raczej i tak nie sposób uznać za popełniony w porywie zdenerwowania (trudno jakoś uwierzyć, że przyniósł ten tort do sądu przypadkowo - swój "happening" wyraźnie z góry zaplanował), to jednak wyrażenie skruchy nie mogłoby być bez znaczenia. Miernik zachowywał się jednak dokładnie odwrotnie. Ze swojego czynu jest dumny, uważa się za męczennika, ofiarę systemu. Na sali sądowej zachowuje się po chamsku. Wygłasza przemowy i jak ostatni pieniacz składa wnioski o wyłączenie każdego składu sędziowskiego, których najwyraźniej nie rozumie nawet jego adwokat. Również w dniu rzucenia feralnym tortem, gdy przebywał w sądzie wyłącznie w charakterze publiczności, darł się jak na demonstracji, za co powinien zostać po prostu usunięty z sali. Zapewne również uznałby się za prześladowanego, ale oszczędziłoby mu to późniejszej odsiadki. Wyrok w I instancji Miernik skomentował wyzywając sędziów od świń i czerwonych szmat - za co otrzymał karę porządkową 14 dni aresztu, chociaż mógłby mieć kolejną sprawę karną za znieważenie funkcjonariusza publicznego, przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do roku (art. 226 k.k.). Na rozprawie w II instancji sędziów zwyzywał od morderców, gnojów, złodziei, a prokuratora od gnid i "czerwonych pająków". Kulturą osobistą nie grzeszą również towarzysze Miernika z Adamem Słomką na czele, którzy, jak widzimy na nagraniach z sali, również nie stronią od komentowania i obrzucania sędziów wyzwiskami. Niezależnie ile dobrej woli w to nie włożyć, to w zachowaniu Miernika trudno dostrzec jakiekolwiek okoliczności łagodzące. Swoją postawą i zachowaniem podczas własnej sprawy Miernik pogrążył się jeszcze bardziej.
Przez swych obrońców Miernik jest kreowany na „więźnia politycznego”. Trudno to skomentować inaczej, niż nazywając skrajnym absurdem. Czyn Miernika miał charakter niemalże chuligański, był po prostu aktem chamstwa, od jakiego Miernik w sądzie tak czy inaczej nie stroni, czego przykłady podano powyżej. Fakt, że popełnił go kierując się motywami politycznymi nie czyni z niego więźnia politycznego. Nie siedzi za działalność polityczną, ani za poglądy, tylko za fizyczną napaść na drugą osobę, funkcjonariusza publicznego pełniącego obowiązki służbowe – czyli za pospolite przestępstwo, popełnione zresztą z użyciem przemocy.
Słyszalne w "prawicowych" mediach głosy domagające się ułaskawienia Miernika są po prostu głosem poparcia dla bezprawia, pogardy dla prawa i zwyczajnego chamstwa, jakie ten pan i jego środowisko ze sobą reprezentują. Dokonanie tego ułaskawienia byłoby promowaniem takiej postawy przez Prezydenta, daniem sygnału bezkarności dla tego rodzaju postępowania i dla przestępców, jeżeli tylko zakamuflują swoje czyny motywami politycznymi zbliżonymi do ideologii panującej władzy. Byłoby to więc niedopuszczalne w jakimkolwiek cywilizowanym porządku prawnym. Oczywiście pytanie, czy polski porządek prawny pod rządami PiS zalicza się jeszcze do cywilizowanych.
Na koniec, gwoli wyjaśnienia. Nieprzypadkowo, pisząc o środowiskach i mediach związanych z PiS i okolicami, słowa „prawicowość” używam w cudzysłowie. Nie od dziś wiadomo, że z prawicą środowiska te mają bardzo niewiele wspólnego i tylko nędznie się jako takowa kamuflują, stąd cudzysłów. Również stosunek do prawa dużo mówi o światopoglądzie człowieka, a ten u tych środowisk jest on nich czysto bolszewicki, co w sprawie Miernika również widać nader dobrze. Prawo widzą jako „narzędzie ucisku klasy panującej”, które powinno ustąpić przed rewolucją, czego nauczyli się z dzieł Karola Marksa i przy czym uparcie trwają.
Źródła:
Wpolityce.pl - Zygmunt Miernik: Jestem więźniem politycznym
Wpolityce.pl - Zygmunt miernik idzie do więzienia aż na 10 miesięcy
Niezalezna.pl - Zygmunt Miernik otrzyma status więźnia politycznego?
Rozprawa Zygmunta Miernika w sądzie II instancji
